Vakit "O" Vakit...

Hatırlıyorum da ne güzel günler geçirmiştik birlikte… Beraberken yanımda başka hiç kimsenin olmasına ihtiyaç duymazdım… Hatta yürürken yanımızdan geçenlerin varlığını unutur çarpışırdık da bazen… Kimsenin yanında ağlayamazdım ben bilirdin bunu… Bir gün; birbirimize kırgın olduğumuz bir gün ben beş dakikada bir banyoya geliyordum ve uzun süre çıkmıyordum… Merak ediyordun emindim, ama soramıyordun hissediyordum… Sonra kıpkırmızı gözlerimle çıktığımda karşılaştık kapıda ve sen sarıldın bana… Başka türlü sakinleştiremezdin beni çünkü… Anlattım sana uzun uzun… Aşık olduğumu ve kandırıldığımı söyledim… Kızdın bana… Sonra tatile gittik birlikte… Beraber uyuduk… Tatilden dönerken gergindim… Okulumla ilgili gelişmeler vardı ve üzgündüm… Omzunu gösterdin gülümseyerek ve ben tüm yol boyunca uyudum… Bir gün görüşmemiş olsak, o gün mutlaka seslerimizi duymalıydık…Günlerin raporlarını alırdık… Herkesin imrendiği iki insandık… Ve bir gün hiç fark etmediğim şeyler gözüme batmaya başladı… İşte o zaman tekrar yaşadım omzundaki anlarımı… Omzunun sıcak olmadığını anımsadım… Mutluluğumu paylaştığım anlardaki bakışlarının altındakilere; göremediklerime bakakaldım… Mutsuzluğumu haykırdığımda neden sadece sarıldığını anladım… Hayatıma dair yeni gelişmelerin, yeni güzelliklerin aslında sende olmasını istediğini üzülerek gördüm… Ve o banyodayken kapının deliğine hiç bakmadığımı anımsadım…

Yine de sırtımı dönmedim sana… Yine yattım omzuna, yine yürüdüm sokaklarda ve yine uyudum seninle… Ama artık uyuşan başımı kaldırmanın vakti geldi dost… Tutulan boynumu iyileştirmenin vakti çoktan geldi…