Gökyüzünde hızla uçan bir kuş… Kocaman gözlerini açmış, kafasını bir o yana, bir bu yana çevirerek, yeryüzünü gözetleyen bir kuş. Kestirince gözüne birini, olanca kuvvetiyle geçer inişe, parlak tozlarını bırakır üzerine seçilmişlerin ve görünmez olur aniden…Öyle tozlardır ki bunlar, girebilir herkesin içine ve gideceği yeri de, ilk defa gelmiş olmasına rağmen çok iyi bilir. Sanki o kuş yolu tarif etmiş gibi…Kalptir serpildikleri yer… Ve bilinmezlikle, ya çok acıtırlar düştükleri yeri, ya da uçururlar mutluluktan… Ama hep fazladır etkileri… Bu çift etkili tozlar hep bahar getirirler kalbe… Mutlaka çiçekler açar orada… Göz alıcı bir karanfil ya da her tarafı dikenlerle kaplı kıpkırmızı bir gül… Ya eşsiz bir koku yayar, ya da aynı zamanda acıtır, batar sağa sola…Eğer karanfilse açan, onu sulayan biri vardır mutlaka. Onun da kalbine aynı tozdan atılmıştır ve tamamlarlar birbirlerini…O dikenli güllerden bulunuyorsa kalpte, büyümesine yardımcı hiçbir şey olmayacağından, zaman geçtikçe solar o güller ve kaybolurlar bir gün…Bu da iki ayrı kalpte farklı mevsimlerin yaşanabileceğini gösterir… Kış gelmiştir artık güllerin kalbine… Karanfillerse baharın keyfini sürmektedirler…Üzerinizde uçan kuşlara çok dikkat edin…Belki de aşk tohumlarını atacak olan kuştur tepenizdeki… Nerede, ne zaman atılacağı belli olmayan tohumlardır onlar… O kuşun da hangi anlarda, nerelerde uçacağı hiç bilinmez!