8 Oca 2009

Hep Aynı...

7 Ocak 2009
Sokaklar bomboş… Bir tek ben varım, yürüyorum kulağımda müziğimle… Bir yandan hayaller kuruyorum, bir yandan da gerçeklerle karşılaştırıyorum hayallerimi… Geçtiğim yerlerin farkında bile değilim, yalnız olduğumu biliyorum ve dikkat etmiyorum yollara… Sonra bir parkta oturuyorum ve yeni bir hayal kuruyorum… Yine bu parktayım, yine aynı yerde oturuyorum ama bu kez park kalabalık… Birisi kayıyor, aşağıda tutan biri var… Birisi salıncakta, sallayan biri var… Birisi minik havuzun başında, fotoğrafını çeken biri var… Birisi elma ağacına çıkmış, attığı elmaları tutan biri var… Top oynayan iki kişi var… Top önüme geliyor, kalkıyorum, onlara uzatıyorum. Sonra ben de kaydırağa çıkıp kayıyorum, düşüyorum… Sallanmayı bilmiyorum, sadece oturuyorum… Canım elma çekiyor, yetişemiyorum…

2 YoRuM:

Adsız dedi ki...

yapma ama böyle... tamam çok güzel betimliyorsun çok harika tanımlar yapıyorsun da, bunları böyle düşündükçe seni de karamsarlığa itmesin bu yazıların?

az neşelen, neşeli yazılarla da anlat betimlemelerini, metaforlarını, düşüncelerini...

bariisss dedi ki...

/e.d./ Aksine, geçmişteki karamsarlıklarım her geçen gün daha az oluşmalarına sebep oluyor... :) Neden olmasın belki yaparım dediğini yakın zamanda... hele bi çok mutlu olayım da :)