Eski bir hesaplaşma gibiydi sanki dün gece. Ya da unutulmuş bir rüyanın geç kalmış gerçekleşmesi…

Bana acı değil de sanki bir iç rahatlaması getirdi o gece… Ama tek başına değil… Bir sızı da oluştu içimde… Tekrar yaşanması mümkün olmayan hatta belki de yaşanmış olması bile yanlış olan bir ruhsuz ten bütünleşmesi…

Yanlış bedenlere, günahsız ruhlardı oradaki tanıklar… Uzaklardan koşup gelen yaşlanmış aşkım da üzgün izledi karanlığın inlemelerini…

Nefesler hızlandığında kaçıp gitti hepsi, sanki yakalanma korkusuna kapılmış gibi koşuştular uzaklara…

Sonra kapanan gözlerden biri geçmişini gördü önünde… Diğeri ise belki de daha önce çok kez yaptığı şekilde kapattı gözlerini… Devamında her şey aynı; günlük hayata dönüş, yaşanmışlıkları hafızada farklı bir yere oturtarak beyinden uzaklaşmak… Ama hafızanın kaybolmama özelliğini de dikkate alarak geçici kurtuluş…